با کمک نانوذرات؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، پژوهشگران با راه‌اندازی استارت‌آپی به نام نانوبیوتراپیوتیکس (Nano Biotherapeutics) به دنبال تجاری‌سازی روشی هستند که در آن نوعی نانوذره دارای پوششی از جنس قند می‌تواند مانع از فیبروز ریوی شود.
دانشمندان دانشگاه ایلینویز شیکاگو از نانوذرات پوشیده شده با مانوز – نوعی قند – برای متوقف کردن جمعیت سلول‌های ریه استفاده کرده و روشی درمانی برای فیبروز ریوی ارائه کردند. این سلول‌ها که به نام ماکروفاژ شناخته می‌شوند در ایجاد اسکار بافت ریه نقش دارند. این روش هدف گیری سلولی برای جلوگیری از این بیماری، که می تواند منجر به عوارض تهدید کننده زندگی مانند تنگی نفس شود، بسیار موثر بوده است.
محققان می‌گویند که این روش درمانی هنوز برای آزمایش‌های بالینی آماده نیست، اما موفقیت آن در مدل‌های حیوانی مربوطه، نشانه‌ی امیدوارکننده‌ای است که ممکن است امکان درمان این بیماری وجود داشته باشد. در حال حاضر درمان‌های بسیار محدود و غیردقیقی برای آن وجود دارد. یکی از دلایل اصلی فیبروز ریه، فعال شدن سلول های ایمنی مضر است که باعث التهاب بیش از حد می شود.
ابهالاکسمی سینگ استادیار پژوهشی در گروه فارماکولوژی و پزشکی بازساختی می‌گوید: «فرآیندهای التهابی بدن بسیار پیچیده هستند و یافتن درمان برای بیماری‌هایی که در نتیجه التهاب طولانی مدت یا بیش از حد ایجاد می‌شوند، بسیار دشوار است، زیرا درمان هایی که از التهاب مضر جلوگیری می کنند، متأسفانه، از التهاب مفید نیز جلوگیری می کنند. التهاب‌های مفید با عفونت ها مبارزه می کند و جراحات را بهبود می بخشد. داشتن یک درمان هدفمند که علت اصلی التهاب مضر را در یک مدل حیوانی هدف قرار دهد، هیجان انگیز است.»
این نانوذرات پوشش داده شده، فیبروز را با اتصال به زیر مجموعه‌ای از ماکروفاژها، نوعی گلبول سفید که در همه اندام‌ها یافت می شود، متوقف می کند و گیرنده‌ای برای مانوز دارد. این گیرنده که CD۲۰۶ نام دارد در بیماران مبتلا به فیبروز ریوی بیش از حد بیان می شود.
دانشمندان دریافتند که ماکروفاژهایی که باعث فیبروز ریه می شوند دارای سطوح بسیار بالایی از مانوز هستند. در فیبروز ریوی، ماکروفاژها از یک مرحله گذار عبور می کنند که سیتوکین‌ها را آزاد می کند و باعث ایجاد اسکار می شود. سینگ و همکارانش سطوح این ماکروفاژهای محرک اسکار و گیرنده CD۲۰۶ مانوز را مشخص کرده و یک نانو حامل برای هدف قرار دادن این گیرنده‌ها طراحی کردند.
هنگامی که نانوذره پوشش داده شده با قند به گیرنده سلول متصل می‌شود، نوکلئوتید را تحویل می‌دهد، قطعه‌ای از RNA خاموش کننده (siRNA) که فاکتور رشد تبدیل کننده بتا (TGFB) را هدف قرار می دهد. محققان این قطعه را در نانوذره بارگذاری کردند.
اسرار مالک می‌گوید: «ماکروفاژها سلول‌های پیچیده و هیجان‌انگیزی هستند و رویکردی که سینگ و تیم ما در پوشش نانوذره با قند برای اتصال به گیرنده مانوز اتخاذ کردند، روشی جالب و دقیق برای اطمینان از تحویل هدفمند درمان RNA خاموش‌کننده به این زیرمجموعه از سلول‌ها است.»
این تیم قبلاً آزمایش روی این روش درمانی را در نمونه‌های بافت ریه انسان با همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو آغاز کرده‌اند. نانوذرات مورد استفاده در این آزمایش‌ها از پروتئینی به نام آلبومین فرموله شده است و این پلت فرمی است که دانشمندان به عنوان ابزاری برای ارائه درمان برای شرایط مختلف مطالعه می‌کنند.
تیم مالیک برای اولین بار کشف کرد که می توان از نانوذرات آلبومین برای سرکوب التهاب به روش پزشکی دقیق استفاده کرد. پژوهشگران این پروژه شرکت نانوبیوتراپیوتیکس را تأسیس کردند، یک شرکت استارت آپی مستقل که توسط مؤسسه ملی بهداشت مورد حمایت مالی قرار گرفته است. این موسسه کمک مالی برای انتقال فناوری در کسب و کارهای کوچک را انجام می‌دهد تا این کسب و کارها شرکاء و سرمایه گذاران مورد نیاز برای ارائه نوآوری به بازار را جذب کنند.
ارسال نظرات