هاروارد با اینکه چنین سابقه‌ای در مناطق جنگی و انجام عملیات دشوار دارد، پیشنهاد دونالد ترامپ- رئیس‌جمهور آمریکا- برای تصدی سمت معتبری مانند مشاور امنیت ملی را به دلیل حساس و خطرناک بودنش نپذیرفت. باید توجه داشت «مایکل فلین» که پیش از این به عنوان رئیس اطلاعاتی JAOC خدمت می‌کرد و مدت‌ها در جنگ‌های افغانستان و عراق نقش‌آفرینی کرد نیز کمتر از یک ماه توانست در سمت مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور آمریکا دوام آورد.
پولیتیکو در ادامه نوشت: استعفای فلین و نپذیرفتن سمت او از سوی هاروارد در عرض یک هفته این پرسش را مطرح می‌کند که چرا هیچکس حاضر به پذیرش این سمت نیست؟ پاسخ روشن است؛ این پست با وجود اهمیت و اعتبار بالای آن به این دلیل مورد استقبال قرار نمی‌گیرد که حتی اشخاصی با اعتبار و رتبه فلین و هاروارد هم نمی‌توانند در کابینه پر هرج و مرجی که یک رئیس غیر قابل پیش‌بینی بر آن مدیریت می‌کند و مملو از بحث و تنش و رقابت است، نظم را برقرار کنند. برای مثال، ترامپ و اشخاص بسیار نزدیک به وی در همان یک ماه نخست با جامعه اطلاعاتی آمریکا جدال داشتند که باعث لو رفتن اطلاعات طبقه‌بندی شده مخربی شد.
مشاور امنیت ملی جدید نخست باید اعتماد رئیس‌جمهور دمدمی‌مزاج آمریکا را جلب کند. سپس با دیگر افرادی که در مرکز قدرت هستند و ارتباط محکمی با ترامپ دارند ارتباط برقرار کند. این افراد شامل «مایک پنس» معاون رئیس‌جمهور، «استیون بنن» استراتژیست ارشد کاخ سفید، «راینس پریبس» رئیس دفتر رئیس‌جمهور، «استیون میلر» مشاور سیاسی ارشد و «جرد کوشنر» داماد و معتمد ترامپ هستند.
بنابر گزارش‌ها یکی از دلایل هاروارد برای رد پیشنهاد ترامپ این بود که وی معتقد بود نمی‌تواند تیم مورد نظرش را در دولت تشکیل دهد. به نظر می‌رسد ترامپ در تلاش است تا مشاور امنیت ملی خود را از میان نظامیان انتخاب کند. زیرا چنین شخصی می‌تواند در کنار «جیمز متیس» وزیر دفاع آمریکا و «جان کلی» وزیر امنیت داخلی این کشور که هر دو ژنرال‌های بازنشسته نیروی دریایی هستند گروه یکدستی را تشکیل دهد.
پس از اینکه هاروارد تصدی سمت مشاور امنیت ملی ترامپ را در روز پنجشنبه رد کرد، «کیت کلاگ» ژنرال بازنشسته و رئیس دفتر سابق شورای امنیت ملی و ژنرال «پترائوس» رئیس سابق سیا و فرمانده سابق نظامیان آمریکا در عراق و افغانستان به عنوان گزینه‌های اصلی برای بر عهده گرفتن این سمت معرفی شدند.