گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو-محمد آزادی، انتصاب محمد شریعتمداری به عنوان رئیس ستاد انتخاباتی روحانی را، برای نخستین‌بار ایلنا رسانه‌ای کرد. نوبخت اما می‌گفت خبر را از رسانه‌ها شنیده و از جزئیات آن بی‌اطلاع است؛ سخنگوی دولت در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو البته تصریح کرد: «این اطمینان خاطر را به همه می‌دهم که هر اقدامی بنا باشد انجام دهیم، براساس قانون خواهد بود.» با این وجود محمود واعظی (از اعضای ارشد عدالت و توسعه حزب متبوع روحانی) خبر را تأیید کرده و گفته: «بالأخره یک جایی باید باشد که افراد و جریانات مختلفی را که می‌خواهند از روحانی حمایت کنند، هماهنگ کند.»
شریعتمداری هم چند روز پیش گفته خبر انتصابش را به‌عنوان رئیس ستاد انتخاباتی روحانی تکذیب نمی‌کند، اما «هنوز برای فعالیت‌های انتخاباتی زود است!» داستان چیست؟ چه‌کسانی از انتخاب آقای معاون اجرایی به عنوان رئیس ستاد انتخاباتی رئیس‌جمهور، شاکی هستند؟ چرا؟
از جنتی تا شریعتمداری؛ چه‌کسی رئیس کدام ستاد انتخاباتی روحانی است!؟
حزب اعتدال و توسعه روز چهارشنبه اعلام کرد ریاست ستاد انتخاباتش را به علی جنتی اولین وزیر فرهنگ دولت یازدهم می‌سپارد. حزبی که قبلاً گفته می‌خواهد در انتخابات آینده با اصلاح‌طلبان تعامل جدی داشته باشد. با این همه سخنگوی حزب اخیراً اعلام کرده تا امروز هیچ جلسه رسمی و سیستماتیک مابین اعضای اعتدال و توسعه و اصلاح‌طلبان برگزار نشده است. اسماعیل شجاعی همچنین گفته: «فعلاً درباره اینکه حزب اعتدال و توسعه قرار است با شورای عالی همکاری کند یا شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان هم، بحثی نشده است.»
گذشته از اختلافات درونی اصلاح‌طلبان، «اعتدال و توسعه» حزب روحانی است. بسیاری از دولتمردان تدبیر و امید از اعضای اصلی این حزبند. از مرتضی بانک گرفته تا محمود واعظی، اکبر ترکان و محمدرضا نعمت‌زاده. اصلاً اعتدال و توسعه سال 87 به دبیر کلی محمد باقر نوبخت تأسیس شد؛ مردی که این‌روزها سخنگوی دولت روحانی است. سناریوی انتخاباتی آنها پیچیدگی چندانی نخواهد داشت؛ از پیچیدگی‌های سناریوهای اصلاح‌طلبان هم استقبال نمی‌کنند. حمایت تام و تمام‌قد از حسن روحانی، همین. ستاد انتخاباتی آنها، ستاد انتخاباتی روحانی است!
آقای رئیس‌جمهور البته غیر از آنچه حزب متبوعش می‌کند، یک ستاد انتخاباتی دیگر را در پاستور عَلم کرده؛ ستادی که ریاست آن برعهده‌ی محمد شریعتمداری است.
رمزگشایی از اختلافات اعتدالیون و اصلاح‌طلبان
تکلیف اعتدال و توسعه روشن است؛ اصلاح‌طلبان ولی حاضر نیستند به‌همین سادگی زیر حمایت بی قید و شرط از آقای رئیس‌جمهور بروند. معرفی کاندیدا و یا کاندیداهای رزرو در کنار روحانی از همین برنامه‌ها است. الیاس حضرتی حتی از اعضای حزب اعتماد ملی اخیراً گفته یک «سبد» کاندیدای پوششی اصلاح‌طلب معرفی خواهیم کرد! هواداران روحانی اما از ستاد پاستور گرفته تا ستاد انتخاباتی اعتدال و توسعه، کاندیدای دیگری را تحمل نخواهند کرد.
محمود واعظی وزیر ارتباطات که معاون سیاسی حزب هم هست، در باره سناریوهای اصلاح‌طلبان برای رو کردن گزینه‌های پوششی، گفته: «ما در دفتر سیاسی حزب مفصل بر سر این موضوع بحث کردیم. همیشه در انتخابات افراد متعدد نامزد بودند؛ اما تا الآن نظر ما در حزب این است که اگر گروه‌های همسو، به‌صورت متمرکز از دکتر روحانی حمایت کنند؛ تردید در مردم به وجود نمی آید و تلکیف روشن است؛ لذا فکر می‌کنیم لازم نیست.»
وی همچنین در پاسخ به این سؤال که پیش از این خبرهایی مبنی بر حمایت حزب شما از آقای جهانگیری مطرح بود، تأکید کرد: «حزب اعتدال و توسعه به غیر از دکتر روحانی از کسی دیگری درخواستی برای ورود به انتخابات نداشته است.»
چه‌کسانی از انتخاب شریعتمداری به‌عنوان رئیس ستاد انتخاباتی روحانی آزرده شدند؟
ریاست ستاد انتخاباتی دولت هم از دیگر موضوعاتی است که اصلاح‌طلبان انتظار داشتند به آنان برسد. روحانی اما ترجیح داد مردی مانند شریعتمداری را برای ریاست ستادش انتخاب کند. انتخابی که از جانب برخی تحلیل‌گران به تلاش‌های آقای رئیس‌جمهور برای جذب آرای اصولگرایان و همراه کردن جریانات منتقد باز می‌گشت. هرچه هست، به مذاق اصلاح‌طلبان خوش نیامد. مثلاً روزنامه امید ایرانیان (وابسته به عارف رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاحات) درباره این تحلیل می‌نویسد:
«آقای روحانی به‌خوبی می‌داند که پیروزی‌اش در انتخابات سال ۹۲ با همراهی، حمایت و ایثار اصلاح‌طلبان میسر شد. شاید برخی اطرافیان آقای روحانی آنچنان باور به تاثیرگذاری اصلاح‌طلبان در رأی آوری ایشان نداشته باشند و معتقدند همان حزبی که آقای روحانی پدر معنوی‌اش است باعث رأی آوریش شده است؛ این باور به اعتقاد نگارنده بیشتر به توهم شباهت دارد تا واقعیت!» نویسنده در ادامه تأکید می‌کند اصلاح‌طلبان در انتخابات آینده از روحانی حمایت می‌کنند؛ ولی برای آنکه آسیب‌های حمایت‌های بی‌حساب و کتاب در انتخابات مجلس گذشته تکرار نشود، در یک فرآیند ائتلافی. فرآیندی که بعداً توسط شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان اعلام می‌شود.
چرا آب اصلاح‌طلبان با شریعتمداری در یک جوی نمی‌رود؟
سال‌ها همراهی با محمدی ری‌شهری در آستان مقدس حضرت عبدالعظیم یا انتشارات دارالحدیث، احتمالاً باعث شده روحانی خیال کند شریعتمداری می‌تواند به اصولگرایان نزدیک شود. اینکه آقای معاون اجرایی در انتخابات 76 از کاندیداتوری ری‌شهری حمایت کرد، مطلب پوشیده‌ای نیست. با این همه بلافاصله بعد از روی کار آمدن دولت اصلاحات به عنوان وزیر بازرگانی به مجلس معرفی شد و تا انتهای دوران خاتمی، در همان مسؤلیت ماند. تازه همان سال هم ری‌شهری کاندیدای جامعه روحانیت مبارز (مهم‌ترین تشکیلات اصولگرایی آن‌روزها) نبود.
همین مختصر رفاقت امروز مایه‌ی دردسر شریعتمداری شده؛ اصلاح‌طلبان او را هیچ‌گاه به عنوان یک اصلاح‌طلب واقعی به شمار نیاوردند. امروز هم از ریاست او بر ستاد انتخاباتی آقای رئیس‌جمهور شاکی هستند. روشن است؛ ریاست ستاد انتخاباتی دست‌کم سهمی است که انتظار داشتند از روحانی دریافت کنند. به‌هرحال آقای معاون اجرایی در میان منتقدین دولت هم نفوذ و محبوبیت چندانی ندارد؛ جز همان سابقه رفاقت با ری‌شهری. تصمیم آقای رئیس‌جمهور شکست‌خورده است؛ ستاد انتخاباتی پاستور او نه برای اصلاح‌طلبان جذابیت دارد، نه می‌تواند مردی از منتقدین دولت را جذب کند. شریعتمداری تنها است؛ روحانی حتی اگر دوست نداشته باشد!