گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو تنش های سیاسی میان ایران و عربستان در چند وقت اخیر موجب شده تا طرف سعودی و به تبع آن، اقمارش بهانه گیری ها و بلوف زنی های زیادی را علیه ایران انجام دهند؛ اما این بهانه ها در نهایت به مستطیل سبز کشیده شد و  با اظهارات ناپخته و نسجیده همراه شد تا جایی که سعودی ها را در کانون توجهات رسانه ها قرار داد.

توهمات فاضلانه

سعودی ها با اظهارات فاضلانه نظیر "حذف تیم های ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا"، "انتقال تیم های ایرانی به شرق آسیا در مرحله گروهی لیگ قهرمانان"، "گرفتن میزبانی از باشگاه های ایرانی"، از AFC تقاضا دارند که هرطوری شده ایران را نقره داغ کند تا تیم های ایرانی به نوعی طعم محرومیت را چشیده و در قبال آن سعودی ها بتوانند پس از چندین سال حقارت، عقده گشایی کنند و خودی نشان دهند.

اما در این میان مسئله ای که شاهزادگان سعودی بیش از حد بر روی آن تأکید دارند، "محرومیت باشگاه های ایران از میزبانی و انجام مسابقات در کشوری بی طرف" به دلیل عدم امنیت تیم های عربی در ایران است که بر اساس اخبار، 25 اسفندماه کنفدراسیون فوتبال آسیا در این رابطه تصمیم گیری خواهد کرد؛ با این وجود آنچه موجب نگرانی می شود، تحقق این خواسته بی اساس و مضحک با وجود لابی گری قوی سعودی ها و سهل انگاری مسئولین فدراسیون در پیگیری امور است.

صداقت AFC در آزمون و خطای جیب شیخ

در سال های اخیر به ندرت پیش آمده که AFC کشوری را از حق میزبانی محروم کند و کشوری بی طرف را جایگزین کند؛ تصمیمی بسیار سخت که در صورت نبود هیچ راهی برای برگزاری مسابقه و عدم امنیت در محل میزبانی، گرفته می شود. اما با نگاهی به وضعیت ایران به روشنی مشخص است که هیچ نا امنی و خطر برای نازپرورده های سعودی وجود ندارد و در چند سال اخیر تا به حال، هیچگونه عدم امنیتی برای هیچ تیمی گزارش نشده است.

به عنوان مثال کشور فلسطین به دلیل جنگ و عدم امنیت، مسابقات خود را در اردن یا لبنان برگزار می کند؛ و یا در مثال مهمتر و قابل توجه تر، می توان به کشور افغانستان که فاقد فضای امن ورزشیست، اشاره نمود که مسابقات خود را به میزبانی ایران و در تهران یا مشهد برگزار می کند. حال با وجود تمام موارد فوق الذکر و احتمال کم محرومیت از میزبانی برای تیم های ایرانی، باید از لابی گری سعودی ها و ارتباط بسیار نزدیکشان با مسئولین AFC  ترسید و نگران بود که مبادا تصمیم گیرندگان این پرونده با رشوه گیری و تبانی، حقی را پایمال کنند.

آیا این بار به تدبیر خنده امیدی هست؟!

از قدیم الایام آورده اند که "حق گرفتنی است" و در مورد این موضوع بسیار مهم، علی کفاشیان که از قضا نایب رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا محسوب می شود، باید حق ایران را بستاند که در غیر اینصورت و گرفتن میزبانی از ایران، ناکامی دیگری در کارنامه رئیس همیشه خندان فوتبال ایران ثبت می شود؛ علی کفاشیان که حال به عنوان فردی صاحب کرسی در AFC شناخته می شود، علاوه بر خنده باید از تدبیری استفاده کند که در برابر قدرت لابی سعودی ها ایستادگی کند و از طرفی هم مسئولین رسیدگی به پرونده را جهت احقاق حق ایران، تحت فشار بگذارد.

با این وجود اما سهل انگاری و اهمال مسئولین فدارسیون، امریست که بیش از همه باعث قوت گرفتن این محرومیت می شود؛ به عنوان مثال و در یک اظهار نظر عجیب، یکی از اعضای فدراسیون فوتبال از احتمال "کنار کشیدن تیم های ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا" خبر داد که این حرکت به نوعی آب به آسیاب دشمن ریختن محسوب می شود؛ حرکتی که بیشتر از هرچیز به رفع تکلیف شبیه است و دقیقا همان چیزی است که سعودی ها می خواهند.

بر طبق شواهد و قرائن موجود و گزارش های موجود در AFC، باشگاه های ایرانی همانند سال های گذشته از هرگونه شرایط میزبانی برخوردار هستند و بهره مندی از این میزبانی، حق آن هاست؛ پس در نتیجه از مسئولین فدراسیون فوتبال، علی الخصوص جناب رئیس تقاضا می شود که برای احقاق حق ایران نهایت تلاش خود را کرده و در مقابل زیاده خواهی و زورگویی سعودی ها ایستادگی کنند تا برای اولین بار، کرسی علی کفاشیان در AFC  به داد فوتبال ایران برسد.

نمونه ای از ناکامی ایران در AFC

در چهارچوب رقابت های جام ملت های آسیا که به میزبانی استرالیا برگزار شد، در بازی یک چهارم نهایی بین تیم های ایران و عراق، بازیکنی به میدان فرستاده شد که در پرونده خود دارای محرومیت بود؛ "علا عبدالزهرا" که به دلیل دوپینگ دچار این محرومیت شده بود، بدون هیچ مشکلی به بازی گرفته شد  و در نهایت به همراه تیم عراق به مرحله بعدی صعود کردند. اما بعدی از شکست و حذف ایران، مسئولین به صرافت افتادند تا آب رفته را به جوی بازگرداند که با شکایت به AFC  و پیگیری پرونده عبدالزهرا در پی محکوم کردن عراق بودند؛ با این حال و با اینکه تیم ایران تا اعلام رأی کمیته انضباطی کنفدراسیون فوتبال آسیا در استرالیا منتظر مانده بود، در نهایت هیچ چیزی تغییر نکرد و شکایت ایران هم به جایی نرسید؛ اما نکته جالب محرومیت عبدالزهرا پس از اتمام مسابقات جام ملت های آسیا از سوی AFC بود که در نوع خود جای تأمل زیادی داشت.

با این وجود و با همه آنچه در بالا گفته شد، بار دیگر پرونده ای از ایران در محکمه AFC  قرار دارد که از جهات زیادی دارای اهمیت می باشد؛ اما از همه مهمتر نقش حیاتی علی کفاشیان در این پرونده است که از سویی "رئیس فدراسیون فوتبال ایران" و از سوی دیگر "نایب رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا" می باشد؛ به طوری که هم از قدرت کرسی خود در AFC نهایت بهره را ببرد و هم با ایستادگی برابر سعودی ها و پیروزی در این پرونده، نکته مثبتی را به کارنامه خود اضافه کند؛ کارنامه ای که در سالیان گذشته چیزی جز ناکامی در عرصه ملی و باشگاهی در آن به ثبت نرسیده است.