چه‌کسی می‌خواهد زنان جنوبی‌ترین خراسان ایران را عقیم کند؟/ گزارش یک خیانت!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، «بچه تعداد کم خوبه یا زیاد؟» زن روستایی، که چهره‌اش بیست سال از سن واقعی‌اش بزرگ‌تر به نظر می‌رسد، در جواب این سؤال خانم دکتر می‌گوید:«میگن کم خوبه دیگه....» و سپس ادامه می‌دهد که در روستا، خانه بهداشت تبلیغ می‌کند که فرزند کمتر بیاورید.  طولی نمی‌کشد که می‌فهمیم در برخی روستاها، خانم‌هایی که بیش از چهار پنج بچه دارند مورد تمسخر و تحت فشار روحی و روانی، مجبور به پیشگیری از بارداری می‌شوند. اینجا هنوز فرزند کمتر، به عنوان یک ارزش تبلیغ می‌شود و  مراکز بهداشت، پیشگیری از بارداری زنان روستایی را وظیفه خود می‌دانند، در سال‌هایی که دیگر همه فهمیده‌اند تداوم سیاست‌های کنترل جمعیت «اشتباه» بوده است.

جنگ تحمیلی که به پایان می‌رسد، چالشی جدی نظام مدیریت منابع انسانی کشور را درگیر کرده است.  جمعیت متولدین دهه شصت درصد قابل توجهی از هرم سنی کشور را به خود اختصاص داده  و موضوع آموزش و پرورش و سپس آموزش عالی برای این نسل تازه، یکی از جدی‌ترین چالش‌های کشور پس از جنگ محسوب می‌شود. همین مشکلات و مسائل است که نظام را به پذیرش برنامه‌ها و سیاست کنترل جمعیت می‌کشاند. سیاستی که شعارش «فرزند کمتر زندگی بهتر» بود و نتیجه‌اش، کاهش شدید نرخ رشد جمعیت کشور. (برای اطلاعات بیشتر اینجا و اینجا را نگاه کنید.)

به اذعان کارشناسان، اجرای برنامه‌های کنترل جمعیت در ایران، در سال 1371، چهار سال پس از پایان جنگ تحمیلی، به هدف مورد نظر خود، یعنی کاهش نرخ باروری به 4 رسیده بود. اما به دلایلی که از سهل انگاری مسئولین نشأت می‌گرفت یا خدایی نکرده نیت‌های نا مبارکشان، اجرای سیاست  های کنترل جمعیت در ایران ادامه یافت و تا سال‌ها بعد، و حتی تا امروز، ردپای آن در نقاط مختلف کشور، خاصه مناطق محروم، به چشم می‌خورد! حضور یک گروه جهادی در شهرستان زیرکوه استان خراسان جنوبی باعث شد سرنخ‌های تازه‌ای از توزیع داروهای پیشگیری از بارداری در مناطق محروم به‌دست بیاید. تراژدی کنترل جمعیت، هنوز در برخی مناطق استان خراسان جنوبی قربانی می‌گیرد.

این، بخشی از گزارش روزانه‌ی یک دکتر جهادی از روستایی در شهرستان زیرکوه در استان خراسان جنوبی است، گزارشی که  در تیرماه 95 نوشته شده است، 24 سال پس از زمانی که ایران به اهداف خود در اجرای سیاست‌های کنترل جمعیت رسیده بود: «من از او پرسیدم که با تجویز چه کسی این آمپول‌ها را زده. گفت بهیار ِ روستا این کار را انجام داده است. من با بهیار صحبت کردم و دلیل این کار را جویا شدم. آقای بهیار ادعا کرد که اجازه این کار را دارد و آموزش‌های بهیاری برای تجویز این داروها کافی است!»

آقای بهیار اما چنین اجازه‌ای ندارد. خانم دکتر رحیمی، عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله، به ما می‌گوید:«داروهای پیشگیری از بارداری داروهای هورمونی هستند که یکسری موارد استفاده و یکسری موارد ممنوعیت مطلق استفاده دارند. برای همین به نظر من حتماً زیر نظر پزشک متخصص بهتر است استفاده شود. من معتقدم باید تجویز دارو حتماً زیر نظر پزشک انجام گیرد.» اینکه کدام مقام بالادستی به این بهیارها اجازه استفاده سرخود از این داروها را داده است، ابهام بزرگی است.

در خراسان جنوبی، بر خلاف  توصیه‌های پزشکی، پروژسترون در مراکز اورژانس، جایی که طبیعتاً باید محل نگهداری داروهای اورژانسی باشد هم به وفور یافت می‌شود. اینجا، فیلمی از توزیع داروی پروژسترون و حضور فعالش در قفسه داروهای اورژانسی در مرکز بهداشت یکی از روستاهای خراسان جنوبی را شاهد هستیم.