۱۰ ویژگی نگاه سرهنگ مآبانه به تشکل‌های دانشجویی

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-یادداشت دانشجویی؛ یکی از برکات جمله ی معروف"من سرهنگ نیستم؛من حقوقدان هستم" جناب روحانی این است که این گزاره به عنوان یک شاخص می تواند ما را در قضاوت درباره عملکرد ایشان و دیگرانی که نگاه"سرهنگ مآبانه" به محیط علم و دانش دارند راهنمایی کند. محیط دانشگاه،فضای دانشجویی و عرصه علم و دانش ، عرصه ی جنگ نرم است. فعالیتهای خودجوش و انقلابی با چاشنی" نگاه قرارگاهی" به معنای چک کردن مداوم وظایف و ماموریت ها با سیاستهای کلی نظام می تواند یک دانشجوی انقلابی -بخوانید افسر جنگ نرم- را  در پیشبرد اهداف انقلاب به موفقیت برساند.

در دوران اعتدال، سیاست «محدود سازی و استبداد» بر فضای علمی کشور و فعالیت جوانان انقلابی در دانشگاه ها حاکم است که این نگاه را بصورت نمادین نگاه «سرهنگ مآبانه» می نامیم.  این نگاه که متاسفانه برخی مسئولین در دولت و حتی بیرون دولت آن دنبال می کنند این ویژگیها را دارد:

۱. فعالیت های انقلابی دانشجویان به عنوان تهدید نگریسته می شود.

۲. مسئولین دانشگاه ها و برخی نهادهای دانشگاهی نگاه ابزاری و دستوری به دانشجوی انقلابی دارند.

۳. برای دانشجو فرصت آزمون و خطا در تاکتیک ها و مسائل خرد قائل نیستند.

۴. صدور مجوز فعالیت ها متمرکز و با نگاه امنیتی است. نگاه امنیتی به کادر و سازمان آنها تسری یافته و هر فعالیتی به عنوان سوژه ای تهدید آمیز تلقی می شود. شم پلیسی و کارگاهی آنان فعال شده و در جستجوی متهم -بخوانید متهم سازی- هستند.

۵. به قوانین و آیین نامه هایی که به دانشجو و دانشگاه اختیار تصمیم گیری در خصوص فعالیت تشکل و فضای فرهنگی دانشگاه را می دهد توجه نمی شود و سلیقه ها که بعضا نشات گرفته از کج فهمی ها و بعضا منافع فردی است ملاک تصمیم گیری ها است.

۶. فعالیت دانشجویی، فعالیتی اجتماعی و با فرآیند از پایین به بالاست و مطابق فرموده رهبری دانشجو تصمیم ساز است. اما برخی مسئولین نگاه از بالا به پایین به محیط دانشجویی دارند و به جای دانشجو تصمیم گیری می کنند.(مانند دوران دوم خرداد)

۷. مدیران میانی برای خوش خدمتی و یا از روی سیاست "یا اجرا کن یا برکنار!" که از مسئولین بالادستی تجویز شده است، بیشترین فشار را برای ارتقاء خود و یا حفظ بقاء شان به تشکلهای انقلابی می آورند.

۸. به هیچ عنوان به صورت میدانی در محیط دانشجویی وارد نمی شوند و اصلا نمی دانند دفتر تشکلها کجاست!

۹. به هیچ عنوان انتقاد را بر نمی تابند، از مواجهه مستقیم با دانشجوی انقلابی می ترسند، نقد را توهین تلقی کرده و در صدد برخورد با دانشجوی انقلابی بر می آیند.

۱۰. با پرونده سازی به دنبال برخورد، تنبیه و ردصلاحیت و در نهایت حذف دانشجویان انقلابی هستند.( مانند شکایت اخیر از دانشجویان قزوین)

یکی از مهمترین علل اجرای سیاست «سرهنگ مآبانه» در دانشگاه این است که متاسفانه برخی مسئولین در دوران دانشجویی خود سابقه حتی یک روز کار تشکلی و انقلابی در دانشگاه را نداشته اند و این محیط را درک نمی کنند.آن وقت برای دانشجویان نسخه می پیچند. نسخه ای که خارج از دانشگاه و توسط عناصر غیر خودی و غیر انقلابی تجویز شده است و طوری محکم درباره محیط دانشجویی صحبت می کنند که انگار قبل از به وجود آمدن دانشگاه ها آنها فعال دانشجویی بوده اند! باید گفت با این شرایط؛ دانشجو به موجوی ترسو،توسری خور، منفعل ،تنبل و چاپلوس تبدیل خواهد و کاری نخواهد کرد به مورد غضب مسئولین قرار گیرد!

اگر بخواهیم بصورت مصداقی برای سیاست سرهنگ مآبانه مثالی بیاوریم باید به ابلاغ بخشنامه های غیر قانونی برخی دستگاه های آموزش عالی اشاره کنیم. بخشنامه هایی که سیاست "محدودسازی" را برای تشکلهای انقلابی به همراه داشته است که رهبری معظم انقلاب در این سه سال هشدارهای جدی در این زمینه داده اند.

بحمدالله جوانان انقلابی آگاه هستند و در برابر این سیاست مقاومت خواهند کرد و فعالیتهای خود جوش خود را در دانشگاه ادامه خواهند داد. چرا که اگر ادوات و تجهیزات یک افسر را بگیرند رسالت دفاع از او ساقط نخواهد شد. مسئولین نیز باید بفهمند محیط دانشگاه و تشکل دانشجویی محیط استدلال،تفکر و اقناع است. اینکه بیانات رهبر معظم انقلاب نصب العین تشکلهای انقلابی است و با استقبال آنان روبه رو می شود به این دلیل است که بیاناتشان همیشه مستدل و مبتنی بر اقناع دانشجوست.

مسئولین" سرهنگ مآب" نباید انتظار داشته باشند دانشجویان انقلابی برای حرف آنها ارزشی قائل باشند. زیرا دانشجو و جوان انقلابی به قول رهبر انقلاب: «هم خیلی اوقات عقلشان و فهمشان و تعقّلشان هم از بعضی از بزرگ‌ترها خیلی بیشتر است، خوب میفهمند، خوب تحلیل میکنند، خوب مسائل را تشخیص میدهند و سینه‌چاک انقلابند، سینه‌چاک اسلامند»

البته در پایان ذکر دو نکته نیز ضروری است؛ اول اینکه دانشجوی مومن انقلابی هیچ گاه خودسرانه و غیرتشکیلاتی عمل نخواهد کرد و به سلسله مراتب و قوانین و خط قرمزهای تشکیلات پایبند است.
دوم اینکه همانطور که پیش تر گفتیم؛ تعبیر سرهنگ مآبانه در خصوص نگاه برخی مسئولین نمادین است. وگرنه کدام مومن انقلابی است که آرزوی شهادت در لباس سرهنگی را در سر نپروراند.

وحید شورابی-فعال دانشجویی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.