به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ سید محمد علی صدری نیا نویسنده، کارگردان و گوینده «دکتر سلام» در یادداشتی نوشت: سه سال پیش که بعد از چند ماه صحبت و بررسی، قسمت اول دکتر سلام را تولید کردیم و به روی خروجی خبرگزاری دانشجو فرستادیم، هیچ کداممان، تاکید میکنم، هیچ کداممان فکر نمی کردیم روزی کار به جشن سه سالگی این محصول رسانه ای برسد، آن هم با این همه شور و هیجان! حتی آن روزها فکر می کردیم قسمت اولمان، به لطف ظرفیت مسئولان و سیاسیون، قسمت آخرمان شود. طرح دکتر سلامی که از ابتدا روی کاغذ نوشته شده بود، مختصاتی داشت از قبیل جسارت و صراحت دانشجویی، برخورداری از زبان طنز، پرداختن به سوژه های روز و خط قرمزی، همراه با استقلال دانشجویی و بدون نگاه قبیله گرایی؛ میدانستیم دکتر سلام بخاطر این ویژگی ها با استقبال روبرو خواهد شد؛ ولی میزان بالای این استقبال از طرف مخاطبین از همان ابتدا برای مان قابل باور نبود. آن هم محصولی که از آنتن صدا و سیما بی بهره بود و برای فضای مجازی طراحی شده بود. اما نظر لطف خدا استقبالی عجیب از دکترسلام را در فضای مجازی رقم زد.
جشن یکسالگی و دوسالگی و سه سالگی دکتر سلام نقطه اوج این استقبال بود؛ حالا ما با پدیده ای مواجه هستیم به نام "دکترسلامی ها"... یعنی مخاطبانی که حاضرند از تهران و شهرستانها با هزینه شخصی و با هزار زحمت خود را به محل جشن برسانند؛ مخاطبانی که حتی در سالن جا نمی شوند و بیرون از سالن در خیابانهای اطراف بصورت پخش زنده به تماشای اتفاقات جشن می نشینند؛ و عجیب تر آنکه طبق آمار ثبت نام، 50 درصد مخاطبان، از الباقی استانهای کشور به این جشن آمده بودند و این جمعیت، همه استانها را نیز پوشش می داده است.
وقتی در میان این جماعت دکترسلامی ها چشم می اندازی از برادرِ فلان سردار شهید را میبینی تا جانبازان شیمیایی که با کپسول اکسیژن خود را به محل جشن رسانده اند؛ از مدافعان حرمی که چند روزی است به تهران برگشته اند، تا دانشجویی که برای دکتر سلام لوگو طراحی کرده و به تهران آورده، و تا عروس و دامادی که دو سه روز پیش مراسم ازدواجشان را پشت سر گذاشته اند و ماه عسلشان را عقب انداخته اند تا بتوانند در جشن دکتر سلام شرکت کنند؛ این همان چیزی است که من نامش را میگذارم پدیده دکتر سلامی ها... یعنی کسانی که خود را یک خانواده می بینند؛ با دکتر سلام و با همه مخاطبان آن.
چرایی این موضوع مثل همه پدیده های اجتماعی قطعا تک علتی نیست؛ اما انگار دکتر سلام یک هویت مشترک ایجاد کرده است بین مخاطبانش؛ دکتر سلام زبان گویای جماعتی شده است که این روزها بغض فروخورده کم ندارند از "بعضی از حکمرانانی" که کیلومترها از مسیر انقلاب فاصله گرفته اند. اینجا دکتر سلامی ها احساس میکنند همه یک هویت مشترک دارند در انقلابی بودن؛ بودن در میان چندین هزار دکترسلامی هم فکر و هم نظر و تنفس در این فضا انگار حال همه مان را خوب می کند ؛ از حال کارگردان دکتر سلام تا حال آن جانباز شیمیایی عزیز، از حال مسئولان سیاسی حاضر در جشن و تا حال سربازان لب مرز انقلاب اسلامی...
حالا امروز بعد از جشن سه سالگی دکتر سلام حال همه بچه های انقلاب خوب است...
حال آن "بعضی از حکمرانان دور افتاده از مسیر انقلاب" را نمی دانم...