چرا اصلاح‌طلبان به‌دنبال انصراف روحانی هستند؟/ یک رییس‌جمهور دوست نداشتنی!

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، گمانه‌زنی‌ها در خصوص چهارساله بودن دولت روحانی و انصراف او از انتخابات سال 1396 به گوش می‌رسد. اخباری که رسانه‌های اصلاح‌طلب نه تنها کمترین تلاشی برای انکار آن نمی‌کنند، بلکه ظاهراً آتش‌بیار معرکه هستند. 24 خرداد 1395، سه سال می‌شود که دولت روحانی «کج‌دار و مریز» اداره می‌شود. دولتی که تاکنون به هیچ‌کدام از وعده‌هایی که به مردم داد، عمل نکرده است. هر بار اما به جای پاسخ‌گویی، یا منتقدانش را به جهنم راهنمایی نموده یا اینکه تعریفی جدید از برجام ارائه کرده است. اما ماجرا چیست؟ چرا روحانی به دنبال انصراف از انتخابات است؟ اصلاحطلبان از جان آقای رییس جمهور چه می‌خواهند؟

دستورات بزرگان برای انصراف!

تنها 4 روز به یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری مانده بود که محمدرضا عارف با فشار پدرخوانده‌های بلندپایه‌ی اصلاح‌طلبی، در شامگاه 20 خرداد 1392 «به نفع ملت ایران» انصراف داد. این کناره‌گیری حتی به نفع روحانی نیز اعلام نشد تا تحمیلی بودن آن از شایعه به واقعیت تبدیل شود. البته به طور طبیعی رأی عارف به سبد روحانی منتقل شد تا او به عنوان تنها گزینه‌ی اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست جمهوری، به مدیریت قوه‌ی مجریه انتخاب گردد. این روزها ظاهرا همان بزرگان و مقامات ارشد فشارهایشان را این بار برای کوتاه آمدن روحانی از ادامه‌‌ی فعالیت در رأس قوه‌ی مجریه آغاز نموده‌اند.

علی تاجرنیا نماینده‌ی اصلاح‌طلب مجلس ششم در گفت‌وگویی مفصل با "آرمان"، از فشارهای مقامات بلندپایه‌ی سیاسی به روحانی برای انصراف از شرکت در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1396 پرده برداشته و این فشارها را از سوی «افراد پرنفوذی كه در ساختار قدرت نقش دارند» می‌داند. وی در تبیین این پیام‌ها می‌گوید: «از گوشه و كنار شنيده می‌شود برخی به صورت مستقيم و غيرمستقيم برای آقای روحانی پيام می‌فرستند كه وی را از ادامه رياست‌جمهوری خود در مرحله دوم منصرف كنند. این پيام‌ها عمدتاً توسط افراد پرنفوذی كه در ساختار قدرت نقش دارند برای آقای روحانی فرستاده شده است.»

تیغ تیز انتقاد!

اصلاح‌طلبان هر چند پیروزی روحانی در انتخابات ریاست‌جمهوری را پیروزی اصلاحات معرفی کردند، اما طی سه سال گذشته هر جا فرصتی یافته‌اند از نابه‌سامانی‌های اقتصادی و سیاسی دولت مطبوعشان انتقاد کرده‌ و آنها را اشتباه دانسته‌اند.گاهی حتی «دولت اعتدال» را به دلیل عدم پیگیری مطالبات سیاسی داخلی اصلاح‌طلبان «دولت اختلاط» نامیده و عنوان کرده‌اند که حمایت از دولت روحانی پروژه‌ای محدود به مدت زمانی خاص است و همیشگی نخواهد بود. بعضی‌هاشان هم دولت روحانی را «رحم اجاره‌ای» جریان اصلاحات دانسته تا از پی به قدرت رسیدن روحانی، آنها نیز نان و نوایی برای خود دست و پا کنند.

«فرزند خوانده‌ی اصلاحات»، «دولت تصادفی»، «دولت پوپولیستی»، «دولت یک میلیونی»، «دولت دارای پایگاه اجتماعی قرضی»، «دولت حسینقلی‌خان» و «بی‌شناسنامه‌ترین دولت» از جمله القابی است که اصلاح‌طلبان طی سه سال گذشته به دولت روحانی هدیه داده‌اند. این القاب بیش از پیش اختلاف اصلاح‌طلبان با روحانی را نشان می‌دهد. اختلافاتی که پس از پیروزی ادعایی اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس‌ شورای اسلامی، بسیار زودتر از آنچه که انتظار می‌رفت آغاز شد؛ عبدالله رمضان‌زاده سخنگوی دولت اصلاحات در گفت‌وگو با "آرمان"، دولت روحانی را فاقد یک تیم فکری قوی و منسجم دانسته و مدعی می‌شود که با توجه به نتایج انتخابات مجلس شورای اسلامی، روحانی ناگزیر از تغییر ترکیب در کابینه‌ی دولت یازدهم است:

«آقای روحانی با تغيير تركيب مجلس دهم در نهايت به اين نتيجه خواهد رسيد كه كابينه خود را ترميم كند. آقاي روحانی بايد با كابينه خود تعيين تكليف كند تا همه اعضای كابينه در اجرای سياست‌های دولت همراهی كنند. پس از انتخابات هفتم اسفند ضرورت ترميم كابينه دولت بيش از پيش احساس می‌شود. كابينه دولت بايد همراه رئيس‌جمهور باشد و در برخی مقاطع جلوتر از رئيس‌جمهور حركت كند.»

علی یونسی مشاور رئیس جمهور اما چنین موضوعی را انکار کرده و می‌گوید: «تا آنجایی که من می‌دانم هیچ‌کس از نوع اندیشه‌ی آقای روحانی درباره‌ی کابینه‌اش خبر ندارد. او اگر چنین قصدی داشته باشد، فقط خودش می‌داند و سایر حرف‌ها حدس و گمانه‌زنی است. البته من هم از موضع دقیق رئیس‌جمهور اطلاع ندارم.»

به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان که تاکنون به دلایلی مانند عدم قدرت لازم در عرصه‌ی سیاسی کشور، توانایی تحمیل خواسته‌های خود به دولت روحانی را نداشتند. هرچند حالا با سرمستی از آنچه که پیروزی حداکثری در انتخابات مجلس می‌دانند، به دنبال فشار بر دولت برای اجرایی نمودن سیاست‌های خود در قوه‌ی مجریه باشند. پروژه‌ی گذر از روحانی شاید در ماه‌های آینده پررنگ‌تر از پیش شود. این امر در گفت‌وگوی عبدالله رمضان‌زاده با "آرمان" به وضوح پیداست. وی در پاسخ به سؤالی با این مضمون که روحانی در کجای تاریخ اصلاح‌طلبی است، به صراحت می‌گوید: «آقای روحانی دارای خاستگاه اصولگرایی است و در جریان اصلاحات تعریف نمی‌شود.»

انصراف، ناشیانه و خطرناک است!

با وجود همه‌ی انتقاداتی که به دولت روحانی از جانب اصلاح‌طلبان صورت می‌پذیرد اما هفته‌ی گذشته علی یونسی مشاور رئیس‌جمهور در گفت‌وگو با روزنامه‌ی "آفتاب یزد"، طرح موضوع انصراف روحانی از ریاست‌جمهوری را ناشیانه دانسته و مدعی شده است که روحانی در انتخابات سال 1396 هیچ رقیب جدی نخواهد داشت. وی همچنین در پاسخ به این سؤال که آیا روحانی برای پیگیری برنامه‌های خود در مجلس خبرگان، از شرکت در انتخابات سال 96 انصراف خواهد داد یا خیر، می‌گوید: «طرح چنین مسائلی یا ناشیانه است یا خیلی خطرناک. روحانی با آگاهی، مسئولیتی را پذیرفته و مصمم است که وظیفه‌ی ریاست‌جمهوری را تا آخر که 8 سال است، دنبال کرده و طی کند. روی هم‌رفته هیچ‌کسی نمی‌تواند با او در سال 96 رقابت کند و یقینا آقای روحانی در انتخابات 96 نفر اول است.»

اگر چه فضای سیاسی کشور هنوز درگیر انتخابات مجلس‌شورای‌اسلامی است و گمانه‌زنی رسانه‌ها حول محور ریاست مجلس دهم می‌چرخد، اما با توجه به اختلافات اصلاح‌طلبان با دولت یازدهم و شخص حسن روحانی و از سوی دیگر ناکارآمدی‌های عمده‌ی دولت در زمینه‌ی مسائل اقتصادی و سیاسی، می‌توان پیش‌بینی کرد که حسن روحانی در صورت حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم برای ایفای نقش در رأس هرم قدرت پاستور، کار آسانی نخواهد داشت.