به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، شاهد احمدلو بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون در گفتگویی گفت: در خصوص سطح و کیفیت فضای بازیگری الان نسبت به سال‌های گذشته و اینکه سینما تا چه حد توانسته بازیگران ماندگار و صاحب سبک طی چند سال اخیر معرفی کند، گفت: ما نتوانستیم نیاز جامعه سینمایی را در خصوص معرفی بازیگران ماندگار تأمین کنیم. به این خاطر که اکثریت بازیگران که هم‌اکنون فیلم بازی می‌کنند، نه چشم قشنگ؛ نه صدای زیبا؛ و هزاران نه دیگر را ندارند، آنها حتی بلد نیستند راه بروند؛ اما متأسفانه بازی می‌کنند.
وی افزود: متأسفانه سینمای ما با وجود ظرفیت‌های بالا و مستعد سینمایی، به سمت و سویی می‌رود که بر روند پیشرفت سینما در همه موارد آن از پشت صحنه و جلوی دوربین تأثیرات منفی فراوانی گذاشته است.
وی مشکلات کارگردانی را نیز مورد بررسی قرار داد و عنوان کرد: هر جایی که آب باشد گل هم هست. در هر صورت استعداد‌های بسیار خوب و تازه‌ای را در عرصه کارگردانی می‌بینیم. البته کارگردانی با بازیگری فرق می‌کند. کارگردانی به فکر خوب و کاری عاشقانه و قلبی ربط دارد؛ اما بازیگری غیر از این دو مورد به شکل ظاهری منسجم، استاندارد و درستی نیز نیازمند است تا آن وقت بتوانیم نام آنها را بازیگر بگذاریم.
احمدلو اظهار داشت: بازیگری غیر از فن، تجربه و انسانیت، استایلی می‌خواهد که فکر می‌کنم این ویژگی را اکثریت بازیگران جوان که می‌بینیم، ندارند. یکسری بازیگران بلد نیستند جلوی دوربین دهان خود را ببندند و راه بروند و هر کار دیگری که یک بازیگر خوب انجام می‌دهد، را بکنند اما متأسفانه جایزه می‌گیرند و تشویق می‌شوند. تمام این‌ها ضعف سینما است که باید به طور جدی به آن پرداخت.
این کارگردان از تمایلش برای فعالیت در قاب تلویزیون و یا سینما گفت: برای من فرق نمی‌کند؛ چون فیلم از کودکی برای من فیلم بوده و تلویزیون و سینمایی ندارد. مهم کار کردن برای مردم آن هم ارائه آثاری است که مورد استقبالشان قرار بگیرد.
احمدلو در خصوص مشکلات اکران سینما بیان کرد: سؤال سختی است که در یک پاراگراف و یک مقطع کوچک نمی‌توان به آن پرداخت و اصلاً کار من نیست؛ چون کار من فیلمسازی است و بهتر آنکه فیلمم را بسازم. این مدیران و مسئولان سینما هستند که باید این سیاست‌ها و مسیر ناهمگون را هموار کنند تا بتوانیم اعتلای واقعی سینمای ایران را در قلب و روحمان احساس کنیم. سال‌هاست که مخاطبان جلوی سینماها صف نمی‌کشند؛ این یعنی اینکه بسیاری از چیز‌ها زیر سؤال رفته است.
ارسال نظرات