پاسخ نوبخت به نامه بسیج دانشجویی دانشگاه علامه/ فرقی بین «قدم زدن» و «نشستن» در مذاکرات نیست!

به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ پاسخ نوبخت به بسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی به شرح ذیل روز سه شنبه در پایگاه اطلاع رسانی سازمان مدیریت و برنامه ریزی منتشر شد:

عزیزان بسیج دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی (ره)

با سلام واحترام ؛

نامه شما عزیزان مزّین به آیه شریفه ای از کلام وحیانی، عزّ وصول بخشید. آنچه از متن آرام آن نوشته به رخ می زد، غیرت دینی و همّیت اسلامی بود، از این رو پیش از آنکه برخی از واژگان نامناسب موجب ملال و تکدر گردد، احساس افتخار و اطمینانی فراهم شد که اهداف امام و رهبری در تربیت فرزندان رشید و غیور تحقق یافته است و انقلاب بزرگ اسلامی هم چنان مولد و پویا به پیش می رود.

بدون تردید در ضرورت دفاع از نظام و استیفای حقوق تضییع شده ملّت بزرگ و فهیم ایران توسط کشورهای استکباری، اشتراک نظر داریم. قطعاً شما هم، نه در اصل مذاکره با شش کشور مورد نظر و نه در اراده خیرخواهانه گروه مذاکره کننده با وجود مواضع صریح رهبر معظم انقلاب، تردید و تشکیک نخواهید داشت و شاید آنچه از منطوق نامه بر می آمد، اعتراض و انتقاد شما به ملاقات وزیر امور خارجه کشورمان با وزیر امور خارجه فرانسه و قدم زدن با وزیر امور خارجه کشور آمریکا باشد.

وی در ادامه پاسخ خود آورده است: در خصوص ملاقات با وزیر امور خارجه فرانسه من هم همانند شما و مثل همه مسلمانان عاشق و معتقد به قداست پیامبر رحمت، از اقدام آن نشریه هتاک خشمگین و عصبانی هستم و طبیعی است که انتظار داشته باشیم که مسئول مذاکره کننده موضوع هسته ای نه تنها غیرتمندانه از حقوق ملت هم چون گذشته در هر فرصت با طرف های خارجی دفاع می کرد، بلکه غیرتمندانه نسبت به نادیده انگاشتن احساسات مقدس مسلمانان توسط آن نشریه فرانسوی اعتراض و انتقاد می کرد که این واکنش مسئولانه به درستی انجام شد و وزیر محترم امور خارجه کشورمان به دفعات آن را اطلاع رسانی کرد.

نوبخت در ادامه به مذاکرات اخیر هسته ای اشاره کرد و یادآور شد: اما در مورد اینکه چون بخشی از مذاکره وزیر امور خارجه ایران و امریکا به جای نشستن، در حال قدم زدن انجام شد پس 'موجبات سرافکندگی و شرمساری اقشار آگاه جامعه فراهم شد'، به این داوری معتقد نیستم. به نظر می رسد حداقل با استادان محترم دانشگاه محل تحصیل خود صحبت کنید. چنانچه اکثریت آنها اظهار داشتند که مذاکره در حال نشستن بلامانع است ولی در حال قدم زدن آنطور که شما در نامه نوشته اید 'اقدام ننگین'، قطعاً اینجانب باید در دفاع از فرزندان غیور ملّت بزرگ و حق شناس ایران یعنی هیأت مذاکره کننده ایرانی که رهبر معظم انقلاب در دیدار مجمع عالی بسیج مستضعفین در تاریخ 6/9/1393 مجدداً آنها را تحسین می نمایند، تأمل نمایم.

درخاتمه بازهم مباهات خود را نسبت به غیرت دینی و وفاداری شما نسبت به انقلاب و نظام مقدس اسلامی ابراز می دارم.

چون ممکن است به دلیل مشغله تحصیلی این فرصت و توفیق حاصل نشده باشد که مداقّه کافی بر بیانات مقام معظم رهبری در خصوص ادامه مذاکره و اصرار بر حمایت از تیم مذاکره کننده داشته باشید، آن رهنمودهای مستند را در پیوست به شما عزیزان هدیه می کنم.

*به هیئت دیپلماسی ملت خوش بینم (13/7/92)

ما از تحرّک دیپلماسی دولت حمایت می کنیم، پشتیبانی می کنیم. در کنار آمادگی های همه جانبه ی ملّت ایران - چه از لحاظ اقتصادی، چه از لحاظ امنیّت داخلی، چه از لحاظ استحکام ساخت درونی نظام اسلامی، چه از لحاظ وحدت ملّی و چه از لحاظ نظامی - به تلاش و تحرّک دیپلماسی هم چه در این قضایای سفر اخیر و چه غیر از آن، اهمّیّت می دهیم و از آنچه دولت ما انجام می دهد و تلاش های دیپلماتیک و تحرّکی که در این زمینه میکنند، حمایت می کنیم. ما به هیئت دیپلماسی ملّت عزیزمان و دولت خدمتگزارمان خوشبین هستیم؛ البته به آمریکایی ها بدبینیم؛ به آنها هیچ اعتمادی نداریم.

*بنده معتقد به نرمش قهرمانانه هستم (26/6/92)

ما مخالف با حرکت های صحیح و منطقی دیپلماسی هم نیستیم؛ چه در عالم دیپلماسی ، چه در عالم سیاستهای داخلی. بنده معتقد به همان چیزی هستم که سال ها پیش اسم گذاری شد «نرمش قهرمانانه»؛ نرمش در یک جاهایی بسیار لازم است، بسیار خوب است؛ عیبی ندارد، اما این کشتیگیری که دارد با حریف خودش کشتی می گیرد و یک جاهایی به دلیل فنّی نرمشی نشان می دهد، فراموش نکند که طرفش کیست؛ فراموش نکند که مشغول چه کاری است؛ این شرط اصلی است؛ بفهمند که دارند چه کار می کنند، بدانند که با چه کسی مواجهند، با چه کسی طرفند، آماج حمله ی طرف آنها کجای مسئله است؛ این را توجه داشته باشند.

*هیچ کس نباید تیم مذاکره کننده را سازش کار بداند/ ماموران دولت، فرزندان انقلاب (12/8/92)

هیچ کس نباید این مجموعه ی مذاکره کنندگان ما را سازش کار بداند؛ این غلط است؛ اینها مأموران دولت جمهوری اسلامی ایران هستند، اینها بچّه های خودمان هستند، بچّه های انقلابند؛ یک مأموریّتی را دارند انجام میدهند. کار سختی هم هست که بر عهده ی اینها است؛ دارند با تلاش فراوان آن کاری را که بر عهده ی آنها است انجام میدهند. بنابراین نباید مأموری را که مشغول یک کاری است و مسئول یک فرایندی است مورد تضعیف یا توهین یا بعضی از تعبیراتی که گاهی شنیده می شود - که اینها سازش کارند، و مانند اینها - قرار داد؛ نه، این حرفها نیست.

*بنده در حمایت از تیم مذاکره کننده اصرار دارم (29/8/92)

درباره ی مسائل اخیر و این بگومگوهایی که در صحنه ی سیاست خارجی و مسائل هسته ای و گفتگو و مذاکره و از این حرفها هست، اوّلاً بنده اصرار دارم بر حمایت از مسئولانی که اجرای کار برعهده شان است، از همه ی دولتها بنده حمایت میکنم، از مسئولان - مسئولان داخلی، مسئولان خارجی - حمایت میکنم و وظیفه ی ما است. من خودم مسئول اجرایی بوده ام، وسط میدان بوده ام، سنگینی کار و سختی کار را با همه ی وجود احساس کرده ام؛ میدانم که کار اداره ی کشور کار سختی است. لذا اینها به کمک احتیاج دارند، من هم کمکشان میکنم، حمایتشان میکنم؛ این یک طرف قضیّه است که قطعی است. از آن طرف اصرار دارم بر تثبیت حقوق ملّت ایران، از جمله مسئله ی حقوق هسته ای؛ اصرار داریم بر اینکه از حقوق ملّت ایران یک قدم عقب نشینی نباید بشود.ما البتّه در جزئیّات این مذاکرات مداخله نمیکنیم؛ یک خطوط قرمزی وجود دارد، یک حدودی وجود دارد، این حدود باید رعایت بشود؛ این را گفتیم به مسئولین و موظّفند که این حدود را رعایت کنند؛ از هارت وهورت دشمنان و مخالفان هم واهمه ای نداشته باشند و ترسی به خودشان راه ندهند.

*مطمئنم تیم مذاکره کننده، از حقوق ملت ایران دفاع میکند (16/4/93)

البتّه ما به تیم مذاکره کننده مان اعتماد داریم. مطمئنّیم یقیناً آنها به دست اندازی به حقوق کشور و حقوق ملّت و کرامت ملّت راضی نخواهند شد و اجازه نخواهند داد که چنین کاری انجام بگیرد. مسئله ی ظرفیّت غنی سازی یک مسئله است که خیلی مهم است؛ مسئله ی تحقیق و توسعه که قطعاً باید رعایت بشود؛ حفظ تشکیلاتی که دشمن قادر به تخریب آن نیست. روی «فردو» تکیه میکنند، چون غیر قابل دسترسی است برای آنها؛ میگویند جایی که ما نمیتوانیم به آن ضربه بزنیم، نباید داشته باشید! این خنده آور نیست؟

*حقا و انصافا ایستادگی میکنند (6/9/93)

هیئت مذاکره کننده ی ما حقّاً و انصافاً پرتلاش و جدّی هستند؛ ایستادگی میکنند، با منطق حرف میزنند، زیر بار حرف زور نمیروند، دارند کار میکنند؛ این را هم همه توجّه داشته باشند. حالا جزئیّات و آنچه را در این گفتگوها میگذرد، غالباً مردم مطّلع نیستند؛ نه، با جدّیت، با منطق، با دلسوزی دارند کار میکنند و منطقی هم عمل می کنند.